G-team wint GOUD

Grenzen verleggen richting Goud

Vorig weekend deed het g-team mee met de Special Olympics in Tilburg en Breda. Het evenement bracht ruim 3000 sporters uit heel Nederland samen voor 21 verschillende sporttoernooien. Het doel is om deelnemers via aangepast sporten verder te laten groeien in hun zelfvertrouwen, sociale vaardigheden en fitheid. En we kunnen wel stellen dat dat is gelukt voor ons g-team!

Voor sommige van onze spelers was het de eerste keer zonder ouders en voor sommige ouders was het de eerste keer dat hun kind ergens anders sliep. De weken voorafgaand bestonden daarom uit mailtjes, appjes en belletjes met extra info over elke speler. De ene speler houdt niet van afdrogen na het douchen, de ander gebruikt medicatie en woede-uitbarstingen komen nog wel eens voor. We kregen tips hoe met alles en iedereen om te gaan en maakten onderscheid tussen "als dit niet lukt dan is het niet zo erg” en "als dit niet goed gaat is er een groot probleem” en besloten vooral te zien hoe het zou gaan.

We vertrokken op vrijdag richting het kamphuis in Loon op Zand waar we sliepen met begeleiders Kim Bosman, Samantha Ploeg, Mark Brinkman en Leonieke Breunis. Ook de sporters en begeleiders van de Vlaardingse VFC (voetbal) en West Sports (judo) sliepen daar. Daarna vertrokken we naar de eerste uitdaging: het openingsfeest! Onder luid gejuich van 5000 toeschouwers kwamen we de enorme zaal in en liepen we over het podium. Dit bleek best een spannende onderneming waar sommige spelers met veel plezier aan meededen maar andere spelers met capuchon, noice-cancelling headphone en stevige arm om de schouders support nodig hadden. Maar nadat we het podium over waren zagen we 8 hele blije en trotse hoofden en toen kon het feest echt beginnen. En wat voor feest was dat?! Zelfs onze meest ingetogen en geluidsmijdende spelers dansten op Frans Bauer, deden de polonaise en stonden op de stoelen. De ouders op de tribune en begeleiding genoten enorm, wat was dit heerlijk om te zien!

Op zaterdag hadden we de wedstrijden en deden we het erg goed. Veel familieleden langs de kant met spandoeken en luid gejuich. Mark, die het team nog niet zo goed kende, verbaasde zich over hoe goed onze spelers overspelen en samen knokken voor een overwinning. We wonnen meerdere wedstrijden en stonden -op doelsaldo niet eerste- tweede in de poule aan het einde van de dag. Hierna was het feest in Beekse Bergen. Opnieuw best spannend maar wat was het gezellig! Na het eten nog langs veel dieren en daarna met de safariboot terug naar de ingang. Rond een uur of 11 lagen we, uitermate voldaan, in bed…

Zondag de laatste 2 wedstrijden. Eerste de poulewedstrijd tegen Hudito, die we verloren met 3-2. Hierna moesten de nummers 1 en 2 tegen elkaar in de finale, en daardoor speelden we nogmaals tegen Hudito. Ons eerste lid Floor, hockeyt sinds 2 jaar bij Hudito. Bij ons niet volledig op haar plek (maar we zitten nog steeds in haar hart zoals ze zelf zegt) en bij Hudito helemaal haar hockeygeluk gevonden (en dat is echt het belangrijkste!). En nu moest ze tegen ons. Trots op onze Floor want wat hockeyde ze sterk. Maar ons team deed het ook fantastisch! We wisten drie keer te scoren en Hudito maar één keer en dus GOUD voor ons! Huilend langs de kant, wat was het mooi! Hierna zat het weekend er helaas al op en vertrokken we weer naar HCS. Knuffelend afscheid nemen, dankbare spelers en ouders, iedereen trots op zichzelf en de spelers.

We zijn inmiddels ruim een week verder en begeleiders en ouders blijven maar die enorme trotse glimlach behouden. Na het bekijken van de beelden van ons filmpje (https://youtu.be/wCquV2PHqjw?feature=shared) bijna weer huilen. We leerden de spelers nog beter kennen en zagen dat ze allerlei dingen wel kunnen als ze met het team zijn. Tim C bleek een feestbeest te zijn en betrekt iedereen bij wat hij doet ("kom!”), Eva helpt iedereen die hulp nodig heeft, Tim H is altijd vrolijk en neemt iedereen mee in zijn gezelligheid, Joachim maakt allemaal goede grappen (als je zelfs Mark aan het lachen krijgt heb je humor hoor!) en gaf een spectaculair interview (https://youtu.be/tvhEd5ccKT4?feature=shared), Aiwei is ook zo’n intens vrolijke dame die lief is voor iedereen waardoor ze per direct de voetballers voor zich wist te winnen, Wouter is de jongste van het stel en heeft denk ik de meeste angsten overwonnen voor zichzelf, Teske vermaakt het hele team met haar spelletjes (iedereen op de trampoline, "raad wat ik denk!” en ga zo maar door) en onze aanvoerder Bart die zo ontzettend lief is voor "zijn kleintjes”, ze aanmoedigt, motiveert en volledig betrekt in het spel (overspelen naar je teamgenoot die wat minder goed hockeyt dan jij terwijl je een scoringskans hebt: dan ben je echt een groots mens).

Bij deze doelgroep zijn emoties -zoals blijheid, verdriet, boosheid en angst- vaak groter dan bij mensen zonder beperking. Maar juist door die openheid en authenticiteit zien en beleven ze de wereld zonder beperkingen. Niet gehinderd door normen en waarden (zoals dat je bij je team aan tafel moet zitten, soms is even rustig alleen eten fijner) of wat anderen van ons denken (dans alsof niemand kijkt). Er werd het weekend heel vaak geknuffeld met elkaar (ook met tegenstanders die we niet kenden), gelachen met z’n allen, hulp aangeboden aan elkaar en steun gegeven aan elkaar. En je vraagt je af: is deze doelgroep beperkt of de samenleving?

Het was een eer om dat als begeleiders allemaal mee te mogen maken van dichtbij. Lieve g-toppers; we hebben genoten! Ouders, sponsoren, publiek en mede-hockeyers van HCS bedankt voor het vertrouwen en de aanmoedigingen!

Veel liefs!

Begeleiders Kim, Samantha, Mark en Leonieke

Ps. Wil je nog wat extra beelden zien? Volg ons dan op facebook (G-hockey HC Schiedam) en instagram (hcs_gteam)